Σύμφωνα με τα άρθρο 87 και 112 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) [1], η πόντιση και η συντήρηση υποβρύχιων καλωδίων στην ανοικτή θάλασσα αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα όλων των κρατών, ενώ, κατά το άρθρο 79, αυτό (το δικαίωμα) διασφαλίζεται επιπλέον στην υφαλοκρηπίδα μιας άλλης χώρας, με μόνη δυνατότητα το παράκτιο κράτος να ρυθμίζει τη διαδικασία, αλλά όχι να το απαγορεύσει.
Ωστόσο, πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι το ιταλικό πλοίο IEVOLI RELUME, το οποίο πραγματοποιούσε εργασίες για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου (Great Sea Interconnector), αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την περιοχή, κατόπιν πιέσεων και παρά το γεγονός ότι επιχειρούσε εντός διεθνών υδάτων και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Εγείρονται σοβαρά ερωτήματα για την κατ’ουσίαν μη εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και τη μη ελευθερία των Κρατών-Μελών να αναπτύσσουν στρατηγικά έργα υποδομής, χωρίς παρεμβάσεις τρίτων χωρών.
Στο πλαίσιο των ανωτέρω, ερωτάται η Επιτροπή:
- Ποια ακριβώς μέτρα προτίθεται να λάβει για τη διασφάλιση στα Κράτη-Μέλη, της ελεύθερης άσκησης των δικαιωμάτων τους στην υφαλοκρηπίδα τους και σε διεθνή ύδατα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο;
- Θα υπάρξει επίσημη παρέμβαση της Ε.Έ. προς την Τουρκία που δρα απειλητικά για τα συμφέροντα των Κρατών-Μελών της;
[1] https://www.un.org/depts/los/convention_agreements/texts/unclos/unclos_e.pdf
